Vajza më e vogël e nobelistes kanadeze Alice Munro ka thënë se njerku i saj e ka ngacmuar seksualisht kur ishte fëmijë dhe se nëna e saj qëndroi me të edhe pasi mësoi për abuzimin.
Në një ese të botuar në Toronto Star të dielën, Andrea Robin Skinner përshkroi se si njerku i saj filloi ta ngacmonte atë në verën e vitit 1976 kur ajo ishte nëntë vjeç dhe ai ishte në të 50-at.
Një mbrëmje, kur Munro ishte larg, ai “u ngjit në shtratin ku po flija dhe më ngacmoi seksualisht”, tha zonja Skinner.
Munro, e cila mësoi për abuzimin vite më vonë, qëndroi me të deri në vdekjen e tij në 2013. Autorja vdiq në maj në moshën 92-vjeçare, është një nga shkrimtaret më të famshme të tregimeve të shkurtra në historinë kanadeze.
Veprat e saj shpesh përqendroheshin në jetën e qytetin Ontario.
Në ese zonja Skinner dhe vëllezërit e motrat e saj thanë se besonin se kjo histori e errët familjare duhet të jetë gjithashtu pjesë e trashëgimisë së Munro.
“Kurrë nuk doja të shihja një intervistë, biografi apo ngjarje tjetër që nuk përputhej me realitetin e asaj që më kishte ndodhur, dhe me faktin se nëna ime, e përballur me të vërtetën e asaj që kishte ndodhur, zgjodhi të qëndronte dhe mbroje, dhunuesin tim”, tha ajo.
Më vonë ajo i tha njerkës së saj, e cila më pas i tha babait të saj, Jim Munro, i cili vendosi të mos përballej me Alice Munro në atë kohë.
Zonja Skinner u kthye në shtëpinë e nënës së saj nje vit me pas.
Njerka, Carole, citohet nga The Star në një lajm të veçantë duke thënë: “I thashë se nuk duhej të shkonte. Por ajo donte të kalonte kohë me nënën e saj.”
Zonja Skinner fillimisht u lehtësua që babai i saj e mbajti sekretin e familjes, tha ajo, për shkak të frikës se si do të reagonte nëna e saj.
“Ajo më kishte thënë se Fremlin më pëlqente më shumë se ajo dhe mendova se do të më fajësonte nëse do ta merrte vesh ndonjëherë”, ka shkruar ajo.
Gjatë disa viteve të ardhshme, abuzimi vazhdoi.
Ai humbi interesin kur ajo u bë adoleshente, tha zonja Skinner për The Star.
Ajo tha se heshti për abuzimin, por në moshën madhore e gjeti veten duke luftuar në universitet dhe me shëndetin e saj fizik dhe mendor.
Disa vite më vonë, në 1992, ajo zbuloi abuzimin në një letër drejtuar nënës së saj. Ajo thotë se Munro reagoi ashtu siç kishte frikë – “sikur të kishte mësuar për një pabesi”.
Fremlin, ndërkohë, i shkroi letrat e tij në atë kohë familjes – fragmente të të cilave u botuan nga The Star – në të cilat ai pranonte abuzimin, por fajësonte zonjën Skinner.
“Andrea pushtoi dhomën time të gjumit për aventura seksuale”, ka shkruar Fremlin.
“Nëse më e keqja vjen më e keqja, kam ndërmend të dal në publik. Unë do të vë në dispozicion për publikim një numër fotografish, veçanërisht disa të marra në kabinën time pranë Otavës, të cilat janë jashtëzakonisht shprehese… një nga Andrea me të brendshmet e mia të shkurtra, “tha ai.
Mes pasojave, Alice Munro u largua nga Fremlin, duke qëndruar në një apartament që ajo kishte në British Columbia. Por ajo u kthye te burri i saj pas disa muajsh dhe qëndroi me të gjithë jetën.
Ajo tha se “kultura jonë mizogjene ishte fajtore nëse prisja që ajo të mohonte nevojat e saj, të sakrifikonte për fëmijët e saj dhe të kompensonte dështimet e burrave”, shkroi zonja Skinner.
Në vitin 2005, zonja Skinner raportoi abuzimin në policinë e Ontarios, duke paraqitur letrat e shkruara nga Fremlin. Ai u deklarua fajtor, por “heshtja vazhdoi”, shkroi zonja Skinner, për shkak të famës së Munro.
Në një deklaratë, Munro Books, e themeluar nga Alice dhe Jim Munro dhe tani në pronësi të pavarur, tha se “mbështet pa mëdyshje” vendimin e zonjës Skinner për të treguar historinë e saj publikisht.
