“My Brilliant Friend” nga Elena Ferrante, në përkthimin anglisht nga Ann Goldstein dhe botuar nga Europa Editions në 2012, zuri vendin e parë në renditjen e 100 librave më të mirë të shekullit të 21-të të shekullit ” New York Times”.
E/O, shtëpia botuese italiane e Ferrante, festoi njoftimin me një deklaratë në të cilën raportonte motivimin e fitores: “Të lexosh këtë roman të paharrueshëm dhe të pakompromis është si të ngasësh një biçikletë mbi zhavorr” – shkruan gazeta amerikane e cila kurorëzoi autoren misterioze napolitane që shkruan me pseudonim për vëllimin e parë të trilogjisë.
Ferrante ka shitur mbi 10 milionë kopje në 40 vende. 503 amerikanë, përfshirë novelistë, shkrimtarë jo-fiction, poetë, kritikë dhe adhurues të tjerë të librit, hartuan renditjen e librave më të mirë të botuar nga 1 janari deri më sot, ku Ferrante është e vetmja italiane në renditje me tre libra nga stafi i “New York Times Book Review”.
Përveç Ferrantes, të vetmit shkrimtarë me tre libra në këtë listë janë Jesmyn Ward dhe George Saunders. Shkrimtarë me dy libra janë Roberto Bolaño, Edward P. Jones, Denis Johnson, Alice Munro, Hilary Mantel, Zadie Smith dhe Philip Roth.
Votuesit përfshijnë autorë më të shitur si Stephen King, James Patterson, Sarah Jessica Parker dhe më pas Bonnie Garmus, Claudia Rankine, Karl Ove Knausgaard, Elin Hilderbrand, Thomas Chatterton Williams.
Në vendin e dytë në renditjen e librave më të mirë të shekullit të 21-të ishte “Në nxehtësinë e diejve të largët. Përralla epike e migrimit të madh afro-amerikan” (2010) nga amerikanja Isabel Wilkerson, , ndërsa në vendin e tretë ishte “Wolf Hall” (2009) nga anglezi Hilary Mantel i vendosur midis viteve 1500 dhe 1535, një biografi fiktive e ngritjes së shpejtë në pushtet të Thomas Cromwell, 2. Earl of Essex në oborrin e Henry VIII të Anglisë.
“New York Times” u përpoq të merrte një intervistë me Elena Ferrante përmes botuesit të saj, por nuk pati sukses.
“Mikesha gjeniale” është botuar në shqip në nëntor 2016, i ndjekur nga libri i dytë, “Mbiemri i ri” (i botuar në shqip në korrik 2017), nga vëllimi i tretë, i sapobotuar “Histori arratie e qëndrese”, dhe nga libri i katërt dhe i fundit, “Storia della bambina perduta”.
Vëllimi i parë i asaj që do të bëhej seria magjepsëse e romaneve napolitane me katër libra të Ferrante, botuar në Itali nga Edizioni E/O, shkruan “New York Times”, “prezantoi lexuesit me dy vajza që rriteshin në një lagje të varfër dhe të dhunshme të Napolit: Elena e përgjegjshme dhe shoqja e saj karizmatike dhe e egër Lila, e cila megjithë inteligjencën e saj është e kufizuar me sa duket nga mjetet e pakta të familjes së saj.
Ide për artin dhe politikën, klasën dhe gjininë, filozofinë dhe fatin, të gjitha duke u fokusuar në miqësinë konfliktuale dhe konkurruese midis Elenës dhe Lilës. Është e pamundur të thuhet se sa nga afër ndjek libri jetën e autores – por nuk ka rëndësi.” “Shoqja ime brilante”, përfundon “New York Times”, është “një nga shembujt kryesorë të të ashtuquajturit autofiction, një kategori që ka dominuar letërsinë e shekullit të 21-të”.
Libri është ekranizuar në një serial me të njëjtin titull.
